A na nich perły rosy kryształowe.
(…)
Jak mało malin! a jakie czerwone
By krew. – Jak mało – w którą pójdę stronę?
Nie wiem… A niebo jakie zapalone
Jak krew…
Wróciłem do "Balladyny" przy okazji omawiania tekstu z uczniami (lektura obowiązkowa w klasie siódmej SP).
Dramat Słowackiego jest może najbardziej przyjaznym w odbiorze utworem romantycznym. Jawi się jako mroczna słowiańska baśń, uwodząca fabułą, liryzmem i metaforyką, będąc zarazem uroczą grą z konwencją, pomysłową zabawą w Szekspira.
Nasz wieszcz w mistrzowski sposób połączył takie aspekty i elementy jak:
1) finezyjna estetyka,
2) magia, fantazja, oniryzm,
3) groteska, ironia, humor,
4) refleksja filozoficzna (problemy władzy, zła, winy i kary),
5) uniwersalna symbolika (krew, wierzba, korona, piorun).
Czy Balladyna mogła postąpić inaczej? Co skierowało ją na drogę zbrodni? Natura, przypadek, a może przeznaczenie? Dlaczego żądza władzy bywa tak przemożna? Jakie są jej ukryte mechanizmy?
Te i inne pytania wynikające z lektury zawsze są aktualne i prowokują do rozmaitych odczytań. Dzięki ponadczasowej tematyce ujętej w kunsztowną, artystyczną formę dzieło Słowackiego nadal rezonuje i urzeka.