Czyni to w sposób finezyjny i intrygujący. Przybliża czytelnikowi tajemnice gnozy, zwłaszcza w jego ulubionej odmianie: antropozoficznej (myśl Rudolfa Steinera), analizuje fenomen ruchów heretyckich (templariuszy, różokrzyżowców, katarów), zgłębia sekrety masonerii, zastanawia się nad znaczeniem Świętego Graala w kontekście alternatywnej historii chrześcijaństwa (przedstawionej w książkach: "Święty Graal, Święta Krew" oraz "Kod Leonarda da Vinci"). Najlepszym tekstem w zbiorze jest esej "Bóg, Szatan, Hiob" będący gnostycką interpretacją Księgi Hioba.
Z myślą Prokopiuka i jego warsztatem obcuję od dawna i jak dotąd się nie zawiodłem. Jerzy Prokopiuk należy do tych nielicznych ezoteryków, którzy nie poprzestają na doświadczeniach natury psychicznej, ale szukają prawdy na drodze intelektualnej, zawierzając w pierwszej kolejności rozumowi, a dopiero potem przeczuciom, wizjom, wyobraźni.
Filolog, filozof, religioznawca, miłośnik kultury, literatury, sztuki... Jednym słowem: erudyta. Z twórczością takich autorów warto spotykać się jak najczęściej.
Zapiski na marginesie lektury
1) Czy wiedza może uwalniać od cierpienia?
2) Świat jako złudzenie, ale złudzenie realne. Hylicy, psychicy i pneumatycy.
3) Ewa i wąż. Adam był o łokieć. Ewa nieświadoma zakazu Boga. Mit o raju: zyskanie wiedzy kosztem wygnania.
4) Grzech w judaizmie to przeciwstawienie się woli Boga, w Grecji i tradycji gnostyckiej hamartia, czyli nietrafianie do celu. Niewiedza.
5) Dlaczego nous upadł w materię? Bo zaczął się wpatrywać w siebie, w swe odbicie, uległ pokusie wyobraźni. Motyw Narcyza. Celem jest odwrócenie tego procesu, wyzwolenie boskiej iskry ze świata materii.
6) Psyche to czynnik pośredni między światem ducha (nous) a światem materii (hyle).
7) Dzieciństwo: jego zapachy, smaki. Odsyłają nas do tego miejsca, z którego nas wygnano. W dzieciństwie jeszcze o tym miejscu, tej rzeczywistości pamiętaliśmy, byliśmy od niej niedaleko. Dlatego tęskniąc za dzieciństwem, tęsknimy w istocie za światem, z którego nas wygnano. To jak pamięć i nostalgia za odbiciem słońca w rzece.
8) Ślepy zegarmistrz (Dawkins). Stworzył świat jako zegar. Zegar działa, spełnia swą funkcję, ale wygląda okropnie. Ten świat to sfuszerowana, spartaczona robota.
9) Bóg jest kulą, której środek jest wszędzie, a powierzchnia nigdzie.
10) Każda (pomyślana) możliwość jest kiedyś i gdzieś (realizującą się) aktualnością. Odkrywanie świata jest jednocześnie jego stwarzaniem, kreacją. Określenie: alternauci.