Autorzy wychodzą z założenia, "że świat nie jest przypadkową, bezsensowną zbieraniną pojedynczych rzeczy, tylko uporządkowaną jednością realnego bytu, w której obowiązują ścisłe, obiektywne i regularne prawa".
Bliższy im jest zatem obiektywistyczny model poznania (od konstruktywistycznego), co oczywiście znajduje odzwierciedlenie w doborze treści i rozłożeniu akcentów.
Część pierwsza podręcznika zajmuje się kwestiami metodologicznymi i definicyjnymi (czym filozofia jest, jaka jest jej rola w kulturze, co stanowi jej przedmiot etc.), kolejne części (od drugiej do piątej) to typowy przegląd nurtów i koncepcji filozoficznych na przestrzeni epok (starożytność, średniowiecze, nowożytność, współczesność).
Cały wykład jest stosunkowo przejrzysty, ale pozbawiony błysku, czegoś, co porwałoby czytelnika. Można rzec, że taka już natura wszelkich propedeutyk, choć to niekoniecznie prawda. Znamy przecież autorów, którzy swoimi kompendiami potrafili rozbudzić pasję do filozofowania (Bocheński, Kołakowski, Ajdukiewicz).
Twórcom niniejszej publikacji ta sztuka raczej się nie udała.